Terdapat sepuluh cara bacaan yang mengikut mazhab qiraat yang berbeza, setiap satu mendapat namanya daripada qari Al-Quran yang masyhur.[6]

Sepuluh qiraat ini diisukan daripada tujuh qiraat yang asal yang disahkan (mutawatir) (Bahasa Arab: قِرَاءَاتٌ مُتَوَاتِرَةٌ) oleh tujuh qari al-Quran ini, yakni imam qiraat tujuh, yang hidup pada abad kedua dan ketiga Islam.[7]

Ulama Abu Bakar Ibn Mujāhid, yang hidup pada abad keempat Islam, merupakan orang pertama yang mengsahihkan tujuh qiraat ini, untuk memastikan versi sebenar bacaan Quran yang diriwayatkan adalah sebahagian daripada sistem qiraat yang terdiri daripada hierarki yang berpindah dari ahli qiraat kepada perawi yang mempunyai turuq atau sanad penyampaian, dan diturunkan kepada wujuh.[8]

Tujuh bacaan Qira'at pada asalnya dihadkan dan dicatat oleh Abu Bakr Ibn Mujāhid, yang menfatwakannya pada abad ke-8 Masihi, dalam kitabnya yang berjudul Kitab al-Sab' fil-qirā'āt.[9]

Sebelum Ibn Mujāhid, telah terdapat usaha daripada Abu Ubaid al-Qasim bin Salam untuk mengumpulkan cara bacaan imam qiraat tujuh yang mutawatir itu.[10]

Dalam syair yang merangkumi 1173 baris, ulama Qasim ibn Firrū ibn Khalaf Al-Shatibi Al Andalusi, menggariskan dua cara paling terkenal yang diturunkan dari setiap tujuh imam qiraat tersebut, yang berjudul Ash-Shatibiyyah [ar]. Beliau juga mencatatkan peraturan cara bacaan setiap seorang daripada tujuh imam tersebut dalam syair itu.[11]

Tambahan pula, ulama Ibn al-Jazari, menulis dua syair lagi; Ad-Durra Am-Maa'nia (الدرة المعنية) dan Tayyibat An-Nashr (طيبة النشر), yang meriwayatkan tujuh cara bacaan ini secara terperinci.[12]